Krijgen onze kinderen wel genoeg aandacht en liefde? – prof.dr. Paul de Blot

Nederland behoort tot de rijkste landen van de wereld en is trots op de hoge kwaliteit van zorg en onderwijs. We zijn inderdaad succesvol in het scheppen van welvaart, maar op de zorg voor onze jeugd valt nog veel aan te merken. En dan gaat het met name om de bewustwording dat we tekortschieten in de aandacht voor onze kinderen.

Krijgen onze kinderen wel genoeg aandacht en liefde van ons? Een kind wil als kind van het leven genieten. Vaak is een kind nieuwsgierig en wil het graag spelen met vriendjes en nieuwe dingen ontdekken. Het vraagt om aandacht, waardering en liefde. Een kind is ook uiterst gevoelig en kan gemakkelijk gefrustreerd en zelfs getraumatiseerd raken met vaak ernstige en zelfs misdadige gevolgen.

De helft van de huwelijken mislukt en vaak loopt het dan uit op een vechtscheiding. De kinderen zijn altijd de grote verliezers. Beseffen we wel genoeg de pijn die deze kinderen ondergaan? Vaak zijn deze gezinscrisissen het gevolg van sociale omstandigheden zoals werkeloosheid, armoede, stress, woningnood.

Het is ook schrijnend om te zien hoe gedachteloos er wordt omgesprongen met de vluchtelingen. Hun kinderen worden soms tot zeven keer van huis en school verplaatst. Zo krijgen die gewoon geen mogelijkheid om te aarden, om vriendjes te maken en tot rust te komen. Daar komt bij dat de jeugdzorg er nog niet in geslaagd om orde op zaken te stellen en geborgenheid voor het kind te garanderen.

Ook het onderwijs krijgt veel kritiek: er is te veel administratieve rompslomp, er zijn te grote klassen, er zijn te weinig deskundige leerkrachten en de focus ligt te eenzijdig op kennis. Daardoor is er nauwelijks meer aandacht voor het afzonderlijke kind. Tot overmaat van ramp gaat het ook nog mis op de pedagogische faculteit van de universiteit Leiden die richtinggevend zou moeten zijn voor het opvoedingsbeleid van kinderen.

Het welzijn van ons land wordt vooral bepaald door de mate waarin wij aandacht besteden aan onze kinderen. Zij bepalen de toekomst van ons volk. Een kind wordt niet als misdadiger geboren maar het kan misdadig worden door de opvoeding. Verbetering van de situatie is niet alleen de taak van de overheid maar van ieder van ons al naar gelang de eigen mogelijkheden en verantwoordelijkheden.

Wellicht kan een ministerie voor de jeugd een verbetering zijn maar het gaat vooral om de collectieve bewustwording dat onze kinderen liefde en geborgenheid nodig hebben. Daar kan iedereen op zijn eigen manier aan bijdragen, ook als je zelf geen kinderen hebt.

em. prof. dr. Paul de Blot

Emeritus hoogleraar Business Spiritualiteit, Nyenrode Business Universiteit

photocredit: Pixabay / sasint